په دې وروستیو کې، ځینو ډلو او اشخاصو ټینګار کړی چې د افغانستان اوسنی وضعیت د طالبانو د واکمنۍ د پای ته رسولو لپاره پوځي او وسله وال حل ته اړتیا لري.
خو حقیقت دا دی چې د لسیزو جګړو او وینو تویولو د دې خاورې خلکو ته له ویجاړۍ، بې ځایه کیدو او کړاو پرته بل څه نه دي راوړي.
اوس چې طالبانو بیا واک ترلاسه کړی، د هیواد د راتلونکي لپاره د سمې لارې غوره کول تر بل هر وخت ډیر مهم دي.
د هرې پلمې لاندې د نوې جګړې پیل کول هیڅ عقلي یا اخلاقي توجیه نلري.
د هیواد تاریخي تجربو ښودلې ده چې تاوتریخوالی او جګړه نه یوازې د حل لاره نه ده، بلکې موجوده ستونزې نورې هم پیچلې او بحران ژوروي.
خو، هغه کسان چې د جګړې ډول وهي، داسې ښکاري چې د ملي ګټو د ستراتیژیک ژوروالي او د داسې پریکړو د اوږدمهاله پایلو په اړه سمه پوهه نلري.
جګړه د یو هیواد بشري او اقتصادي سرچینې ویجاړوي او د خلکو د ښه راتلونکي لپاره هیلې له منځه وړي.
طالبان، که موږ یې خوښوو یا نه، اوس د افغانستان د سیاسي واقعیت برخه دي.
د دې حقیقت له پامه غورځول او جګړې ته مخه کول به یوازې د خلکو د کړاوونو د زیاتوالي او د پاتې زیربناوو د ویجاړیدو لامل شي.
سمه لاره په سمه انتخاب پورې اړه لري، او دا انتخاب د سولې او د اوسني شخړې د له منځه وړلو لپاره یوه ستراتیژي ده.
سوله د ظلم سره د تسلیمیدو یا جوړجاړي په معنی نه ده، بلکې د عدالت، امنیت او دوامداره پرمختګ د ترلاسه کولو لپاره هوښیارې لارې چارې لټول دي.
دا لاره د ټولو ښکیلو خواوو ترمنځ، په شمول د طالبانو، مدني ټولنې، سیاسي ډلو، او نړیوالو فعالینو ترمنځ خبرو اترو، همکارۍ او همغږۍ ته اړتیا لري.
نن ورځ نړۍ، تر بل هر وخته، د شخړو د حل لپاره سوله ایزو او ډیپلوماتیکو حل لارو ته مخه کړې ده.
افغانستان هم کولای شي دا تګلاره ماډل کړي او د نړیوالې وکالت او رغنده خبرو اترو له لارې خپلې غوښتنې راپورته کړي.
د سولې او شخړو د غونډو جوړول، چې د خلکو، اشرافو، ښځو، ځوانانو او حتی طالبانو استازو پکې ګډون کړی وي، کولای شي د نظرونو تبادلې او د مطالعې شویو پلانونو د جوړولو لپاره یو پلیټ فارم چمتو کړي.
د سولې د پرمختګ لپاره، له طالبانو سره جامع خبرې اترې باید د خلکو په اساسي غوښتنو متمرکزې وي، په شمول د ښځو حقونه، د بیان آزادي، او د ټولو ډلو سیاسي ګډون.
نړیواله ټولنه هم باید د سوله ییزو نوښتونو ملاتړ وکړي او پر طالبانو اړین ډیپلوماتیک فشار راوړي ترڅو دا ډله وهڅوي چې دیموکراتیک اصول او بشري حقونه ومني.
د مدني ټولنې د ادارو او رسنیو پیاوړتیا هم د سولې پروسې د څارنې او عامه پوهاوي د لوړولو لپاره اړینه ده.
دا ادارې کولای شي د خلکو غږ د طالبانو او نړۍ غوږونو ته ورسوي او سوله نوره هم دوامداره کړي.
طالبان باید دا هم پوه شي چې اوس په افغانستان کې د سولې او ثبات د ډاډمنولو لپاره طلايي وخت دی.
دوی باید د خپلو سیاسي چلندونو کې د مثبت بدلون راوستلو له لارې له ټولو ډلو سره د همکارۍ او خبرو اترو په لور حرکت وکړي.
دا بدلون به نه یوازې د افغانستان خلکو ته ګټه ورسوي، بلکې د دوی لپاره به یو دوامداره راتلونکی هم تضمین کړي.
سوله، د ټولو ستونزو سره سره، د افغانستان د بیارغونې یوازینۍ لاره ده.
خو سوله هغه لاره ده چې کولای شي د افغانستان خلکو ته هیله، ثبات او روښانه راتلونکې چمتو کړي.
اوس د هوښیارۍ، زړورتیا او یووالي وخت دی چې د سولې لاره غوره کړو.
خو، دوامداره سوله یو جامع سیاسي تړون، د ټولو ډلو ګډون، نړیوال ملاتړ، د بهرنیو لاسوهنو له منځه وړل، او اقتصادي پراختیا ته اړتیا لري. له دې پرته، سوله به نازکه پاتې شي.
