دا ورځ د هغو تاریخي حرکتونو یادونه کوي چې د عصري کار قوانین یې جوړ کړل، او د هغې لمانځنه د ټولنو په پرمختګ کې د کارګرانو د مهم رول ستاینه کولو فرصت برابروي.
د کارګرانو نړیواله ورځ د عادلانه معاش، د کار ځای خوندیتوب، او مساوي فرصتونو په څیر غوښتنو د پورته کولو لپاره یو پلیټ فارم دی.
د دې ورځې لاریونونه د کارګرانو نړیوال پیوستون څرګندوي.
دا پیښه یو یادونه ده چې ټولنیز او اقتصادي عدالت لاهم ګډې هڅې ته اړتیا لري.
که څه هم د کارګرانو نړیواله ورځ د کارګرانو پر یووالي او عادلانه غوښتنو ټینګار کوي، خو په افغانستان کې کارګران په ۱۴۰۰ کال کې د طالبانو له واکمنۍ راهیسې له بې ساري ننګونو سره مخ دي.
د بې کارۍ کچه شاوخوا ۱۳.۳ سلنې ته رسېدلې ده، چې دا هیواد یې د بې کارۍ له پلوه په نړۍ کې پنځم لوړ هیواد ګرځولی دی.
د طالبانو محدودیتونه، په ځانګړې توګه د ښځو په کار کولو بندیز، د کار فرصتونه په جدي توګه کم کړي او د کارګرانو په منځ کې یې فقر او نا امیدي خپره کړې ده.
د بهرنیو ځواکونو له وتلو وروسته، د نړیوالو مرستو کمښت او بندیزونو د ساختماني او خدماتو په څیر مهم سکتورونه فلج کړي دي.
په دولتي او غیر دولتي ادارو کې د ښځو پر کار بندیز په میلیونونو خلک فقر ته اچولي دي.
دې پالیسیو اقتصادي دوره ګډوډه کړې او د پراخې کډوالۍ لامل شوې ده.
په وروستیو کلونو کې، په هیواد کې د بې کارۍ او بې وزلۍ مخ په زیاتیدونکي کچه هغه اصلي عوامل دي چې خلک قانوني او غیرقانوني کډوالۍ ته هڅوي.
سربېره پردې، په افغانستان کې د کار شرایط د خوندیتوب او قانوني ملاتړ د نشتوالي له امله خراب شوي دي.
په کانونو او صنعتي سکتورونو کې، کارګران د خوندیتوب روزنې او بیمې پرته کار کوي.
په دې سیمو کې مرګونې پیښې زیاتې شوي دي، او د کابل په څیر ښارونو کې د ورځني مزد کارګران د عاید له بحران سره مخ دي.
که څه هم د طالبانو حکومت د مسلکي زده کړو او نغدي مرستو له لارې د ژوند د ښه کولو ژمنې کړې دي، خو د تمویل او زیربنا نشتوالي دا پروګرامونه بې اغیزې کړي دي.
خو دا ویل کیدای شي چې د طالبانو محدودیتي پالیسۍ د هیواد د اقتصادي وضعیت د ښه کولو په اړه د دې ډلې د ادعاوو سره په ټکر کې دي.
دا د دې حقیقت سره سره ده چې د طالبانو د حکومت د بیا واک ته رسیدو دمخه، کارګرانو د خدماتو او ساختماني سکتورونو کې د کار له ډول ډول فرصتونو څخه خوند اخیستی و، او ښځو هم د کار په بازار کې برخه اخیستې وه.
د طالبانو له راستنیدو راهیسې، د بې کارۍ زیاتیدل، د کار محدودیتونه، او سقوط شوی اقتصاد کاري ځواک فشار راوړی او د ځوانانو ترمنځ نا امیدي زیاته کړې ده.
په داسې شرایطو کې، که طالبان د بې کارۍ ستونزه حل نه کړي، نو د خلکو نارضایتي به خپره شي او په حکومت به باور کم شي.
دا وضعیت د هیواد نازک اقتصاد نور هم د فقر او وروسته پاتې والي په څپو کې ډوبوي.
د کارګرانو د وضعیت د ښه کولو لپاره، طالبان باید د کار محدودیتونه کم کړي، په ځانګړې توګه د ښځو پر وړاندې، او په مسلکي زده کړو او زیربناوو کې پانګونه زیاته کړي.
نړیواله ټولنه هم کولای شي د هدفمند ملاتړ سره د بیکارۍ کړکېچ کمولو کې مرسته وکړي.
د دې اقداماتو پرته، د افغان کارګرانو لپاره روښانه راتلونکی نشته.
خو، د کارګرانو نړیواله ورځ یو فرصت دی چې په افغانستان کې د کارګرانو بحراني وضعیت ته پاملرنه وشي.
د بې کارۍ زیاتېدل، د طالبانو محدودیتونه، او اقتصادي سقوط د کاري ځواک سخت فشار راوړی دی.
د دې بحران حل کول عملي او بیړني اقداماتو ته اړتیا لري ترڅو کارګرانو ته هیلې بیرته راشي او یو دوامداره راتلونکی ډاډمن شي.
