وقتی قاتل، قربانی را متهم می‌کند

وقتی ترامپ از «نابودی اروپا» سخن می‌گوید، حقیقت آن است که این نابودی، محصول مستقیم سیاست‌های جنگ‌طلبانه و تروریست‌پرورانه امریکاست، نه مهاجرت قربانیان آن سیاست‌ها
وقتی قاتل، قربانی را متهم می‌کند

اظهارات اخیر دونالد ترامپ درباره مهاجرت، نه ‌تنها سرشار از بی‌اعتنایی به ریشه‌های عمیق بحران‌های انسانی در خاورمیانه و آفریقاست، بلکه بازتابی است از فرافکنی تاریخی کشوری که خود بانی اصلی تروریزم جهانی، جنگ‌های وکالتی، آوارگی ملت‌ها و جنایات ضدبشری است. وقتی ترامپ از «نابودی اروپا» سخن می‌گوید، حقیقت آن است که این نابودی، محصول مستقیم سیاست‌های جنگ‌طلبانه و تروریست‌پرورانه امریکاست، نه مهاجرت قربانیان آن سیاست‌ها.

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده امریکا، در جدیدترین اظهار نظر خود، مهاجرت به اروپا را عامل «نابودی» آن قاره دانسته است؛ گویی که مهاجرت، پدیده‌ای طبیعی و ناشی از تبادلات انسانی نیست، بلکه توطئه‌ای است برای فروپاشی تمدن غرب. اما آنچه ترامپ نمی‌گوید یا نمی‌خواهد بپذیرد، این است که عمده ‌ترین دلیل مهاجرت‌های گسترده به اروپا، آتش جنگ‌ها و بحران‌هایی است که خود امریکا، در اتحاد با رژیم صهیونیستی اسرائیل و گروه‌های تروریستی تکفیری-وهابی، در غرب آسیا و شمال آفریقا برافروخته است.

امروز کمتر تحلیل‌گر مستقلی است که نداند گروه‌های تروریستی همچون داعش، بوکوحرام، جندالله، القاعده، النصره و صدها شاخه تروریزم تکفیری دیگر، بدون چراغ سبز سازمان سیا، پول‌های عربستان سعودی و نظارت پنتاگون، اساساً قدرت شکل‌گیری و بقای چندماهه هم نداشتند. ایجاد داعش در عراق پس از اشغال این کشور در سال ۲۰۰۳، و همینطور سرازیر کردن ده ها گروهک های تروریستی وهابی به سوریه، به‌مثابه ابزار نیابتی امریکا برای تکه‌تکه‌کردن جوامع اسلامی و شکست محور مقاومت بود؛ و اسناد متعدد بین‌المللی و افشاگری‌هایی از سوی خود جنرال‌های سابق امریکایی نیز این واقعیت تلخ را اثبات کرده‌اند.

اسرائیل، نماد تروریزم دولتی؛ امریکا، حامی بی‌چون‌وچرای آن؛ رژیم کودک کش صهیونیستی اسرائیل، نه یک دولت مشروع، بلکه یک سیستم تروریستی-نژادپرست دولتی است که از روز نخست، با اشغال، نسل‌کشی، قتل کودکان، آواره‌کردن ملت فلسطین، و کشتار زنان بی‌دفاع به حیات خود ادامه داده است. این رژیم سال‌هاست با حمایت مستقیم نظامی، مالی و دیپلماتیک امریکا، فجیع‌ترین جنایات را در نوار غزه، کرانه باختری، لبنان، سوریه و حتی علیه خبرنگاران مرتکب می‌شود. سکوت رسانه‌های غربی و حمایت کاخ سفید، این تروریسم را از مجازات مصون داشته و به‌جای آن، قربانیان را متهم ساخته‌اند.

ترامپ با بی‌شرمی، مهاجرت انسان‌های آواره‌شده را «یورش وحشتناک» می‌نامد؛ اما آیا دروغ گفتن درباره چرایی مهاجرت، حقیقت را تغییر می‌دهد؟ واقعیت آن است که میلیون‌ها خانواده سوری، عراقی، افغانستانی، یمنی،لیبیایی و افریقایی تنها و تنها به دلیل بمباران، تجاوز، ناامنی و اشغال‌گری، خانه و وطن خود را ترک کردند. این جنایات، عمدتاً محصول مستقیم حملات امریکا، حمایت از گروه‌های وهابی تروریست، و تفرقه‌افکنی قومیتی و مذهبی توسط سرویس‌های اطلاعاتی غرب بود.

میلیون‌ها زن و کودک در عراق و سوریه توسط داعش سر بریده شدند، سوزانده شدند، فروخته شدند و به بردگی جنسی کشیده شدند. این فجایع، بدون تردید، میراث شوم پروژه «خاورمیانه جدید» امریکا بود. پشتیبانی لجستیکی، ارسال سلاح از طریق ترکیه و اردن، آموزش در پایگاه‌های مخفی امریکا و اسرائیل، و نادیده‌گرفتن صادرات نفت داعش از مرزهای ناتو، تنها بخشی از شواهد حمایت مستقیم امریکا از این هیولای تروریستی است.

افغانستان، کشوری که به نام «مبارزه با ترور و دمکراسی» اشغال شد، امروز به‌واسطه حمایت امریکا از داعش و دیگر گروهک‌های نیابتی، تبدیل به میدان خونین رقابت‌های اطلاعاتی و جنگ نیابتی شده است. از قندوز تا جلال‌آباد، از دشت برچی تا مزار، مردم بی‌گناه هدف گرفته‌ شده اند؛ و هزاران خانواده افغانستانی مجبور به فرار از مرزها و پناه‌جویی شده‌اند. چگونه است که ترامپ، در قبال رنج این مردم، نه‌تنها پاسخگو نیست، بلکه خود را قاضی مهاجرت آنان نیز می‌داند؟

دونالد ترامپ، که خود نماد نژادپرستی، تفرقه‌افکنی و خشونت کلامی در سطح جهانی است، امروز تلاش دارد فاجعه‌ای را که کشورش ساخته، به قربانیان آن نسبت دهد. مهاجرت، پیامد ناگزیر سیاست‌های جنگ‌افروزانه و تروریست‌پرورانه‌ای‌ست که امریکا و رژیم صهیونیستی، در طول دهه‌ها با وقاحت ادامه داده‌اند.
باید با صراحت گفت: ترامپ، نه‌تنها یک سیاستمدار شکست‌خورده، بلکه یک شارلاتان بی‌اخلاق است که قربانیان جنگ‌های ساخت امریکا را دشمن تمدن معرفی می‌کند.
اکنون زمان آن رسیده که ملت‌ها، اندیشمندان، رسانه‌ها و نهادهای مستقل بین‌المللی، نه مهاجران را، بلکه سیاست‌های تروریستی امریکا را محکوم و متوقف کنند. چراکه صلح جهانی، در گرو پایان دادن به ریاکاری و مداخله‌گری قدرت‌های سلطه‌گر است، نه در بستن دروازه‌ها به روی بی‌پناهان.

Facebook
Twitter
WhatsApp
Telegram
Email
مطالب مرتبط
0 0 رای ها
امتیاز
اشتراک در
اطلاع از
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x