هفدهم ربیع‌الاول سالروز ولادت پیامبر اعظم(ص)، آخرین فرستاده الهی و پیام‌آور صلح و وحدت، در تقویم جهان اسلام یادآور روزی است که بشریت مسیر تازه‌ای را تجربه کرد. پیامبر اکرم(ص) با رسالت آسمانی خود، جهل و خرافات را از صحنه حیات بشر زدود و عقلانیت، انسانیت و اخلاق را جایگزین آن ساخت. او پیام‌آور رحمت بود؛ رحمتی که نه تنها مؤمنان بلکه همه بشریت را در بر می‌گیرد. آموزه‌های او بر پایه محبت، اخوت و عدالت استوار بود و همین ارزش‌ها، بنیان یک جامعه اخلاق‌محور را شکل داد.
اسلام ذاتاً دین اجتماع و وحدت است؛ وحدتی که نه یک ضرورت مقطعی، بلکه یک اصل اصیل و پایدار در اندیشه اسلامی به شمار می‌رود. چنانچه وحدت در زندگی فردی، اجتماعی و سیاسی نادیده گرفته شود، اصل حیات اجتماعی در معرض تهدید قرار می‌گیرد. بنابراین، ولادت پیامبر اعظم(ص) نه تنها جشن میلاد یک شخصیت تاریخی، بلکه یادآور پیمان همبستگی امت اسلامی در برابر دشمنان و تفرقه‌افکنان است.
امروز بیش از هر زمان دیگر، امت اسلامی در برابر توطئه‌ها و تهدیدهای نظام سلطه و به‌ویژه رژیم صهیونیستی قرار دارد. دشمنان اسلام به‌خوبی دریافته‌اند که اگر وحدت و همبستگی میان مسلمانان شکل گیرد، هیچ قدرتی توان مقابله با این امت بزرگ و بیدار را نخواهد داشت. از همین رو، آنان سال‌هاست با بهره‌گیری از ابزار رسانه، تفرقه‌افکنی مذهبی و حتی جنگ‌های نیابتی، تلاش می‌کنند صفوف مسلمانان را از هم جدا سازند.
قرآن کریم به روشنی می‌فرماید: «واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرقوا»؛ همه با هم به ریسمان الهی چنگ زنید و پراکنده نشوید. این هشدار الهی به ما نشان می‌دهد که تفرقه، آفتی بزرگ برای امت اسلامی است و وحدت، تنها راه حفظ عزت و اقتدار مسلمانان. همچنین در سیره پیامبر اعظم(ص) و اهل‌بیت(ع) همواره بر همگرایی، برادری و پرهیز از اختلافات بی‌ثمر تأکید شده است.
تجربه‌های تاریخی نیز گواه آن است که هرگاه مسلمانان متحد شدند، توانستند در برابر قدرت‌های سلطه‌گر ایستادگی کنند؛ اما هر زمان گرفتار اختلاف و پراکندگی شدند، زمینه برای نفوذ و سلطه بیگانگان فراهم شد. امروز نیز اوضاع جهان اسلام شاهدی روشن بر همین واقعیت است؛ از فلسطین اشغالی گرفته تا افغانستان و سوریه، هر جا که شکاف و اختلاف بیشتر بوده، دست دشمنان برای چپاول و ظلم بازتر شده است.
بنابراین، هفته وحدت فرصتی ارزشمند است تا بار دیگر بر ضرورت همدلی تأکید کنیم؛ اما وحدت نباید به یک هفته محدود بماند. این ضرورت باید به یک راهبرد دائمی برای امت اسلامی تبدیل شود. همگرایی علمی، فرهنگی، اجتماعی و حتی جبهه مشترک، در برابر امپراتوری دشمن، می‌تواند قدرت امت اسلام را بازآفرینی کند.
امروز ما مسلمانان اگر می‌خواهیم در برابر دشمنان داخلی، خارجی و همه جریان‌های استکباری مقتدر بایستیم، باید اختلافات مذهبی و قومی را به حاشیه برانیم و بر مشترکات فراوان دینی و انسانی خود تکیه کنیم. تنها در سایه این همبستگی است که می‌توان آینده‌ای روشن برای امت اسلامی رقم زد؛ آینده‌ای که در آن عزت، استقلال و عدالت جایگزین ذلت و وابستگی خواهد شد.
